Ο αρθρογράφος της «Ν» Αντώνης Ζαΐρης (Β.Α. Μ.Β.Α.) μου έστειλε μια σκέψη του: «Στο πλαίσιο της “Παγκοσμιοποίησης” στις αρχές του 21ου αιώνα οι κρίσεις είναι αναμενόμενες καθώς επίσης και η λειτουργία του Παγκόσμιου Καπιταλισμού γνωστή.Αυτό που πρέπει να αναζητηθεί από τις Εθνικές Κυβερνήσεις, μεμονωμένα ή συλλογικά, είναι η ύπαρξη του μηχανισμού εκείνου που θα επιλαμβάνεται της αντιμετώπισης των κρίσεων με Στρατηγικό Προγραμματισμό, Οργάνωση και συγκεκριμένη Μεθοδολογία. Αναρωτιέμαι μήπως στην προοπτική της συνένωσης των διαφορετικών εθνικών Καπιταλισμών σε έναν Παγκόσμιο Καπιταλισμό που θα διαθέτει όχι μόνο πολιτικό ρεαλισμό και οικονομική ισχύ αλλά κοινωνική ευαισθησία, δυνατότητα πολυπολιτισμικής προσέγγισης των λαών και σύστημα αξιών, μπορεί να στηριχθεί με βεβαιότητα το μέλλον της Ανθρωπότητας;».

Η ιδέα είναι παράλληλη με την πρόταση του Ιγνάσιο Ραμονέ για τη δημιουργία Οικονομικού Συμβουλίου Ασφαλείας. Αργά ή γρήγορα προς τα εκεί θα κατευθυνθούμε.

Μ. Ευγενικός