Όλοι σήμερα στην κοινωνία αναφέρονται στην κρίση που δυστυχώς έχει πάρει μoνιμότερες διαστάσεις από αυτές που υπήρχαν στο παρελθόν .

Η κρίση αυτή δεν περιορίζεται στον εκφυλισμό των θεσμών μιας δημοκρατικής πολιτείας, αλλά και στη βάναυση προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου. Κρίση που αναγκάζει συχνά τον πολίτη να αναζητά μη ορθόδοξους τρόπους και διεξόδους διεκπεραίωσης των προβλημάτων του ή ακόμα καλύτερης διαχείρισης της καθημερινότητας του .

Το μοντέλο εύθραστης ανάπτυξης στη χώρα μας στηρίχθηκε δυστυχώς μονάχα στην εγχώρια ζήτηση και στην υπερβάλλουσα κατανάλωση.

Με αυτό το στρεβλό τρόπο τροφοδοτούνταν το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν δίχως την παρουσία αναπτυξιακών παραγωγικών επενδύσεων είτε δημοσίων είτε ιδιωτικών .
Αποτέλεσμα , ο ρυθμός ανάπτυξης να ξεφουσκώνει στο 3,5% από το 4%, το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών να εκτινάσσεται από τα 23 δις ευρώ το 2006 στα 32 δις το 2007, η αύξηση κατά 4,7% των εξαγωγών να αντισταθμίζεται από τη δυναμική αύξηση κατά 12% των εισαγωγών και οι ξένες άμεσες επενδύσεις στο 1,4 δις ευρώ ενώ η εκροή κεφαλαίων στο εξωτερικό στα 3,9 δις ευρώ.
Από την άλλη οι δημοσιονομικές ανισορροπίες μεγάλες με το δημόσιο χρέος να φθάνει στο 94,5 % του ΑΕΠ και το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 2,8% του ΑΕΠ.
Αντίθετα το μοντέλο ανάπτυξης για άλλες χώρες π.χ. Γερμανία , Αγγλία ,Ιρλανδία ,Σκανδιναβικές χώρες πέτυχε γιατί στηρίχθηκε στην αυξημένη παραγωγικότητα, στην ενισχυμένη ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους και στην αύξηση της εξαγωγικής τους δραστηριότητας.
Όσον αφορά τη χώρα μας ένα είναι βέβαιο ότι το υπάρχον μοντέλο έχει φθάσει στα όρια του, έχει "μπουκώσει"και χρειάζεται ένα δυνατό σοκ .
Το σκανδιναβικό θαύμα επετεύχθη μέσα από τρείς (3) συγκεκριμένους τρόπους που είχαν να κάνουν με τη μαζική επένδυση στην παιδεία με την υιοθέτηση της ευελιξασφάλειας στην αγορά εργασίας και με την εξασφάλιση συναίνεσης μεταξύ κράτους ,κεφαλαίου και εργασίας στη λήψη στρατηγικής σημασίας αποφάσεων που αφορούν το μέλλον των χωρών αυτών.

Είναι ανάγκη περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο μετασχηματισμός της οικονομίας μας ώστε να δοθεί επιτέλους έμφαση αφενός ,στη στρατηγική επιθετικής εξαγωγικής δραστηριότητας αφετέρου, στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας με νέες επενδύσεις που θα φέρουν θέσεις εργασίας και διαρκή ανάπτυξη .


Η κρίση αυτή ωστόσο έχει απλώσει " τα πλοκάμια της " και στον κόσμο της αγοράς και των επιχειρήσεων που αρκετές φορές ταλανίζει την παραγωγική τους λειτουργία και αποσυνθέτει τον δημιουργικό τους ιστό.

Τα σημεία αναφοράς λοιπόν είναι είτε μακροοικονομικά (πληθωρισμός, ανεργία ,νομισματική σταθερότητα, νομοθετικό πλαίσιο ,αδυναμία υποστήριξης εξαγωγικής δράσης επιχειρήσεων , κ.ά…) είτε μικροοικονομικά (ελλιπής επιχειρησιακή οργάνωση , ανεπαρκής διοίκηση , εσωτερικές συγκρούσεις, υποτυπώδης λειτουργία εμπορικού τμήματος κ.α.).
Η ανάγκη προσαρμογής της μικρομεσαίας επιχείρησης στο νέο περιβάλλον καθώς και η ανεύρεση στρατηγικών λύσεων για την αντιμετώπιση της δύσκολης αυτής συγκυρίας, επιβάλει νέους τρόπους σκέψης και αναδιοργάνωση της δομής και των εσωτερικών λειτουργιών της .Έτσι μόνο θα καταστεί η επιχείρηση περισσότερο ευέλικτη και προσαρμοστική, θα αναπροσδιορίσει τη συμπεριφορά της στα νέα δεδομένα ή στις συνθήκες που επικρατούν στην αγορά, θα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο τις ποσοτικές και ποιοτικές πληροφορίες και θα αξιολογήσει τον ανθρώπινο παράγοντα ως βασικό συντελεστή της παραγωγικής διαδικασίας .

Κρίση όμως υπάρχει μόνο στην ελληνική αγορά; Φυσικά όχι.
Το θέμα όμως δεν αφορά την κρίση στην Ελλάδα ή διεθνώς . Αφορά μια νέα πραγματικότητα που ισχύει σ' όλο τον κόσμο και σαφώς επηρεάζει και τη χώρα μας.
Σήμερα δεν υπάρχουν σταθερές και κανένα περιβάλλον δεν είναι πια προστατευτικό. Αυτή είναι μια μεγάλη πρόκληση: Πως η επιχείρηση να οπλιστεί με δεξιότητες, ικανότητες, εργαλεία και συστήματα που θα της επιτρέπουν να ανταποκρίνεται με ικανότητα στην αλλαγή , ευέλικτα και δημιουργικά να προχωράει σε αυτό το ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον !!!!!!

Για την πηγή, κάντε κλικ εδώ >>